İslȃm tarihinin Hz. Muhammed’in (s.a.v.) vefatı sonrasındaki dönemde her toplumda görülebilecek bazı anlaşmazlıklar olmuştur. Bu anlaşmazlıkların en önemlilerinden biri hilȃfet meselesi olarak karşımıza çıkmaktadır. Hilȃfet meselesi siyasî bir mesele olarak bilinse de tarihî süreçte bir akide meselesi haline gelmiştir. İtikadî mezheplerin bu konu hakkında farklı görüşleri savunduğu bilinir. Ehl-i Sünnet’in gündemine ise halifelik Şȋa’nın onu kendi siyasi emellerine meşruiyet kazandırma eğilimlerinin sonucunda dinî bir asıl olarak görmeye başlamasından sonra girmiştir. Bu çalışmada Ehl-i Sünnet mezheblerinden biri olan Eş’arîliğin hilâfet hakkındaki görüşleri belirlenmiş ve diğer mezheplerle arasındaki farklılıklar tespit edilmiştir. Eş’arî âlimlerinin bu konu hakkında yönelimleri tespit edilerek görüşlerinin hangi çerçevede olduğu belirlenmiştir. Ayrıca konu üzerine yazılmış olan çalışmalar incelenmiş, yazılan eserlerin yönelimleri anlaşılmaya çalışılmıştır. Eş’arî mezhebinin düşünce yapısının yaklaşık 14 asırlık İslȃm kültür ve medeniyetine dayanması, Eş’arî ȃlimlerinin engin birikimleri dikkate alınarak ortaya koyduğu anlayış çerçevesinde özellikle çalışma konumuzun ana temasını oluşturan hilȃfet ile ilgili geliştirdiği yeni bir bakış açısı ve düşünce ekolü muhtevasında yapılmış olması münasebetiyle önem arz etmektedir. Bu açıdan değerlendirildiğinde, çalışma konumuzun İslȃm kültür ve tarihinde çok önemli bir yere sahip hilȃfetin Eş’arîlik anlayışı çerçevesinde değerlendirilmesi yapılmış olup yapılan bu çalışmanın islȃm tarihine ve kültürüne katkı sağlayacağı düşünülmektedir Çalışmanın içeriği iki bölümden oluşmaktadır. Birinci bölümde kavramsal çerçevede hilȃfet, hilȃfetin tarihi gelişimi, Kur’an ve Sünnet’te halifeliğin yeri ele alınmış olup ikinci bölümde Eş’arîlikte hilȃfet anlayışı, hilȃfetin gerekliliği, halifenin göreve gelme şekli, halifede aranan şartlar, halifeye itaat meselesi, halifenin azledilmesi hususları işlenmiştir.
