İnsanlık tarihinde, insan ve ahlâk meselelerini kendine konu edinen muhtelif bilim ve sanat dallarınca ahlâkın birçok tanımı yapılmış ancak ahlâkın varlığı, neliği ve kaynağı hakkında hiçbir zaman tam olarak fikir birliği oluşmamıştır. Kimileri ahlâkın mahiyeti ve kaynağı hakkında fikir beyan etmeden ahlâkın varlığını reddetmişler, kimileri de varlığını kabul etmekle birlikte ahlâkın ne olduğu hakkında subjektif fikirler ortaya koyup farklı görüşler serdederek kişisel düşüncelerini zikretmişlerdir. Bununla birlikte ahlâkın varlığı ve mahiyeti yanında kaynağı da tartışma kapsamında olmuştur. Çalışmada ahlâkın kaynağının ilâhî olduğu Hz. Peygamber’in (s.a.) hadisleri çerçevesinde ortaya koyulmaktadır. Bu bağlamda hadislerde bulunan ahlâkî ilkeler îmân ile ilişkilendirilmekte ve sonucunda da bu ahlâkî ilkelerin kaynağının Yüce Allah (c.c.) olduğu bu tezin temel varsayımını oluşturmaktadır. Bununla birlikte ahlâkın kaynağının ilâhî olduğu iddiası dışındaki tezde ele alınan tüm ahlâk anlayışları“seküler ahlâk”şeklinde adlandırılmış, bu teorilerin savunucuları fikirleriyle birlikte zikredilmiştir. Böylece bu ahlâk teorilerinin iddialarına yer verilmiş ve bu teorilerin bazı çıkmazlarının olduğu zikredilmiştir. Tezde Hz. Peygamber’in (s.a.) ahlâka dair hadisleri îmân ile ilişkilendirilerek ahlâkta nesnelliğin yani herkes için kabul edilebilir genel geçer bir ahlâk anlayışının ancak ahlâkın kaynağının Allah’a (c.c.) dayandırılması ile mümkün olacağı ortaya koyulmaktadır. Bunun için Allah (c.c.) inancı ile birlikte her zaman ve mekânda ilâhî buyrukları öğrenmek için vahye/nübüvvete ihtiyacın olduğu ortaya çıkmaktadır.
