Bu bilimsel tez, İmam Ebu Cafer Muhammed bin Cerir et-Taberi’nin (ö. 310 h.) İslami inanç alanındaki düşüncesini,“et-Tebsir fi Mealimi’d-Din”adlı eserine dayanarak metodolojik bir şekilde incelemektedir. Bu çalışma, İmam Taberi’nin İslam mirasındaki yüksek bilimsel konumu ve Ehl-i Sünnet ve’l-Cemaat metoduna göre İslami inancın temellendirilmesi ve açıklanmasında oynadığı merkezi rol nedeniyle büyük önem taşımaktadır. Tez, bir giriş ve sonuç bölümüyle birlikte üç ana bölümden oluşmaktadır. Birinci bölüm, İmam Taberi’nin hayatının tarihsel ve bilimsel bağlamını inceleyerek, bilimsel kişiliğinin oluşumunu etkileyen siyasi, sosyal ve entelektüel koşulları vurgulamakta, ayrıca kişisel hayatı, bilimsel yolculukları ve eserleri hakkında bilgi vermektedir.İkinci bölüm,“et-Tebsir fi Mealimi’d-Din”kitabını tanıtmakta, İmam Taberi’nin eserleri arasındaki önemini ve yerini açıklamakta, yazım metodunu ve inanç konularını sunuş tarzını belirtmektedir. Bu bölüm ayrıca İmam Taberi’nin inancı açıklarken dayandığı kaynakları (Kur’an-ı Kerim, Peygamber’in Sünneti ve İcma) incelemekte ve her bir kaynağı kullanma metodunu açıklamaktadır. Bölüm, İmam Taberi’nin inanç konularını ele alış metodunu, takip ettiği kural ve prensipleri vurgulayarak incelemektedir. Bu kuralların en önemlileri: şer’i metinlere saygı ve teslim olma, nakli ve akli delilleri birleştirme, inancı açıklamada orta yolu ve ılımlılığı benimseme, şüphelere ve bid’atlere delil ve kanıtlarla cevap vermedir. Üçüncü bölüm, Taberi’nin kitabında ele aldığı iman, kader, Allah’ın isimleri ve sıfatları gibi inanç konularının analitik bir incelemesine ayrılmıştır. Burada konuların sunuş, tartışma ve delillendirme metodu açıklanmaktadır. Çalışmada birkaç sonuca ulaşılmıştır. En önemlileri: İmam Taberi’nin metodunun özgünlüğü ve kapsamlılığı, sahih nakil ile sağlam akli düşünceyi birleştirmesi, şer’i metinleri anlamada ve inancı açıklamada selef i salihin metoduna bağlılığı, inancı açıklamada Kur’an ve Sünnetten nakli delilleri esas alması, akli ve fıtri delillerden de yararlanması, özellikle Allah’ın isimleri, sıfatları ve kulların fiilleri konularında orta yolu ve ılımlılığı benimsemesi, Ehl-i Sünnet ve’l-Cemaat anlayışına muhalif gruplara nakli ve akli delillerle cevap vermeye özen göstermesidir.
