İslâm kelâmının temel esaslarından biri olan nübüvvet, insanın Tanrı’yla olan iletişimini sağlayan önemli bir müessesedir. İnsanın Hz. Âdemle başlayan dünya serüveninde Allah’ın lütfu ve inâyeti gereği çok sayıda peygamber gönderdiği bilinmektedir. Peygamberler Allah’ın elçileri olduklarını ispat etmek üzere tabiî yasaları bozan olağaüstülükler sergilemişlerdir. Bu bağlamda son peygamber Hz. Muhammed’in de nübüvvetini ispat edecek olağanüstülükler sergilediği bildirilir. Çalışmamızda Hz. Peygamber’in nübüvvetinin hicri V. asırda telif edilen eserler merkezinde ispat edilmesi hedeflenmektedir. Çalışmanın giriş bölümünde araştırmanın konusu, amacı ve önemi, yöntemi ile kaynak ve sınırlılıklarına değinilirken birinci bölümünde nübüvvet kavramı üzerinde durularak bu müessesenin imkânı, gerekliliği ve tarihî gerçekliğine temas edilmiştir. İslâm öncesi dinlerin nübüvvet anlayışlarına değinildikten sonra İslâm düşüncesinde nübüvvet anlayışı ve nübüvveti savunmak için tesis edilen delâl’ün-nübüvve literatürü ele alınmıştır.İkinci bölümde delâil geleneğini oluşturan beşâir ve irhas hadiselerinin nübüvvete olan delâleti incelenirken önceki dinlerde Hz. Peygamber’in nasıl müjdelendiği ortaya konulmaya çalışılmıştır. Ardından irhas haberlerinin delâleti hakkında verilen örnekler hakkında çeşitli değerlendirmeler yapılmıştır. Üçüncü ve son bölümde ise mûcizelerin Hz. Peygamber’in nübüvvetine delâleti aklî, hissî ve haberî olmak üzere üç yönden incelenmiştir. Sonuç kısmında ise V. asır delâil geleneğinin İslâm nübüvvet anlayışına olan yansımaları ortaya konulmuştur.
