Bu tezin amacı Kur’ân’da kullanılan ecel kavramını açıklığa kavuşturmak, ecelle ilgili mesele ve ahkamı açıklamaktır. Konunun en değerli araştırmalardan olan Kur’ân araştırmaları ve tefsir alanıyla ilgili olması araştırmanın önemini ortaya koymaktadır. İlahi hitabın sırlarına ışık tutmaya çalışılmış, ecel kavramının Kur’ân’daki manası ve lafzın sevkelişindeki ihtilaf tespit edilmeye çalışılmıştır. Araştırma lagavî tefsir çalışması veya Kur’ân’la ilgili konulu bir araştırma olarak ifade edilebilir. Araştırmanın hedeflerini gerçekleştirmek için Kur’ân’daki ecel kelimelerinin bulunması, başta tefsir eserleri olmak üzere konuyla ilgili teorik çalışmalara müracaat ve ecelle ilgili manaların tahlil edilmesinde analitik tümevarım yöntemi kullanılmıştır. Araştırmada ulaşılan neticelerden önemlileri şunlardır: Kur’ân’da kullanılan ecel kavramı, lügatte müddet ve zaman anlamlarına gelmektedir. Ecelin ıstılah manası ile kelime manası arasındaki ilişki cüzün bütünle ilişkisi gibi olup, lügat manalarından birine delalet etmektedir. Kur’ân’da ecelle ilgili kullanılan kelimeler, mevt, vefat, helak, umûr, azâb, iddet olmak üzere altı adettir. Ecel, insanın eceli ve diğerlerinin eceli olmak üzere ikiye ayrılır. İnsanın eceli sınırlı olup, artmaz ve eksilmez. İnsan kendisine takdir edilen eceli aşamaz. Ecel Levh-i mahfuzda yazıldığı için insanın ölümüyle ne öne alınmış ne de geri bırakılmış olur. İnsan hangi sebeple ölürse ölsün, Allah’ın takdir ettiği ecelle ölmüştür. Toplumların eceli ve helaki Kur’ân’da insan dışında kullanılan dünyevi ecele örnek olarak verilebilir. Hassasiyetle tespit edilmiş, Allah tarafından bilinen Kainat ve kıyametin eceli ise insan dışında kullanılan uhrevi ecele örnektir. Fıkıh ilminde ecel ikiye ayrılır. Birincisi boşanan ve eşi ölen kadının iddet beklemesinde olduğu gibi ibadetlerle ilgilidir. İkincisi ise veresiye satış, icar ve şirketler bahsinde olduğu gibi muamelatla ilgilidir.
