Kötülük problemi geçmişten günümüze düşünce tarihinin en çok tartışılan konularından biri olmuştur. Klasik kelam eserlerinde müstakil başlıklar altında ele alınmayan kötülük problemi, daha çok doğal, ahlâkî ve metafiziki kötülük bağlamında incelenerek ortaya konmuştur. Bu çalışmada Mâtürîdîlik ve Eş’arîlik ekollerinin kötülük problemine yaklaşımları ile bu ekollerin kullandıkları imtihan, hikmet, ilahî adâlet, kaza-kader, beşeri irade kavramları karşılaştırmalı olarak açıklanmıştır. Doğal kötülüklerin îzâhı, doğadaki düzen açısından âdetullah, sünnetullah, gaye ve düzen başlıkları altında ele alınmıştır. Yine bu bahiste, doğal kötülüklerin îzâhı noktasında imtihan kavramının önemi ve yerini belirtmek, her iki ekolün imtihan kavramına yükledikleri anlamlar ve problemin çözümü noktasındaki katkılarını ortaya koymak için ayrı bir başlık ayrılmıştır. Problemin îzâhı hususunda büyük bir önem arz eden adâlet ve hikmet kavramlarına müstakil bir başlık ayrılmış ve her iki ekolün adâlet ve hikmet kavramlarına yükledikleri anlamların kötülük problemini ele alış biçimlerine etkisi incelenmiştir. Ahlâkî kötülüklerin îzâhı başlığında her iki ekolün kaza-kader, irade, ve fiil kavramlarına yükledikleri anlamlar ortaya konmuş ve bu anlamların problemin çözümüne katkısı açıklanmıştır.
