Bu çalışma, kelam ilminin kurucu çevresi olan Mu’tezile’nin dil düşüncesini ve bu dil düşüncesinin Allah, evren, insan ve din tasavvurundaki tezahürlerini gözlemlemeyi amaç edinmektedir. Çalışma Arap dili bağlamında izini sürdüğü bu dil düşüncesini, i) metinsel-dilsel bağlam, ii) Arap kültür coğrafyasında şekillenen Arap zihni ve dil kullanımı (ma’hûdu’l-‘Arab/te’âruf) iii) ve bu iki halkayı saran hakem konumundaki akıl ekseninde analiz etmektedir. Çalışmada Mu’tezilî kelamî söylemin, akıl, ahlak ve dilin bütünselliğinde paradigmasal bir çerçeveye kavuştuğu gösterilmeye çalışılmış ve bu çerçevede diğer kelamî söylemlerden farkı ortaya konmak istenmiştir.
