Şia’nın bir kolu olan İsmâililik, İslam düşünce dünyasının bir parçası olarak ortaya çıkarak yüzyıllar boyunca İslam dünyasında belirgin bir etki yaratmıştır. Kuruluşundan itibaren canlı ve kendine özgü yapısıyla geniş kitleler üzerinde etkili olan İsmâililik, kısa sürede İslam coğrafyasının çeşitli bölgelerinde nüfuz kazanmıştır. İsmâililik hem edebi mirası hem de davet anlayışıyla kendine özgü bir strateji geliştirerek, bölgenin genel tarihi akışında aktif bir mezhep olarak varlığını sürdürmüştür. İsmâilîler Allah inancı, Peygamber inancı, ahiret inancı ve imamet inancı gibi dinin temel konularında farklı yaklaşımlar sergilemiştir. Nitekim Şii İsmâilîler imamet konusunu en hassas konu olarak tebellür etmişlerdir. İsmâililer, tarih boyunca birçok büyük kola ve küçük gruba ayrılmıştır. İsmâililer, kendi devletlerini kurmada iki kez başarılı olmuşlardır: Bunlardan biri Fâtımî devlet diğeri ise İran ve Suriye’de Nizâri devletidir. Fâtımî hilafetinin kurulması, erken dönem İsmaililerin kayda değer bir başarısını simgelemektedir. İsmâililiğin dinî ve politik mücadelesi, bir İsmâilî imamının liderlik ettiği bir devletin veya davanın açık bir şekilde ortaya çıkmasına yol açmıştır. Bu durum sadece İsmâililer için değil, aynı zamanda tüm Şii topluluğu için de büyük bir başarı olarak değerlendirilebilir. Nizârî devleti, günümüzde de aktif olarak varlığını sürdüren ve kırk dokuzuncu imamları olan IV. Ağa Han tarafından yönetilen Modern Nizârî İsmâilî topluluğu tarafından temsil edilmektedir. İsmâilîler günümüzde Asya, Orta Doğu, Afrika, Avrupa ve Kuzey Amerika’da otuzdan fazla ülkede dini azınlıklar olarak dağılmış durumdadır.
