Babanzâde Ahmet Naim, Osmanlı Devleti’nin son dönemleri ve Cumhuriyet’in ilk yıllarında yaşamış hadis, felsefe, ahlak ve tercüme gibi alanlarda kendini göstermiş önemli bir fikir adamıdır. Kaleme aldığı eserlere, değindiği konulara, çalış-tığı kurumlara bakarak bu sonuca varabiliriz. Derslerde okuttuğu notların bir araya getirilmesi ile oluşturduğu, Fransızca felsefe terimlerine Türkçe karşılık bulmaya çalıştığı“Felsefe Dersleri”adlı eseri ile hem felsefe hem de tercüme alanlarındaki başarısını görmek mümkündür. Sahih-i Buhari’nin tercümesine kattığı yorumlarıyla özellikle“Mukaddime”kısmıyla da hadis alanında tebarüz etmiştir. Ahmet Naim, Mutlakıyet, Meşrutiyet ve Cumhuriyet dönemlerine şahitlik etmiştir. İçinde bulunduğu dönemin sorunlarına sessiz kalmamıştır. Dönemin meseleleri üzerine İslamî perspektifle çeşitli yazılar kaleme almıştır. Kavmiyetçilik, din-devlet ilişkisi ve din-bilim çatışması döneminin en çok tartışılan konuları olmuştur. O, bu konulara Kur’an-ı Kerim, Sünnet ve İslâmî gelenek ışığında yaklaşarak sorunlara çözüm bulmaya çalışmıştır. Ayrıca onun yaşadığı dönem Yeni İlm-i Kelam olarak nitelenen bir döneme tekabül etmekteydi. Yaşadığı dönemin değişim, dönüşüm ve sorunları hakkında fikir yürüten bir âlim olarak kelâm tartışmalarına da temas etmiştir. Biz de bu çalışmamızda onun eserlerinde değindiği konulardan hareketle kelâmî görüşlerini ortaya çıkarmaya çalıştık. Böylece onun varlık, bilgi, din-bilim, akıl-vahiy, uluhiyet, nübüvvet, ahiret, iman-İslam ve imamet konuları ile ilgili düşüncelerini inceledik.
