Bâbek Fırkası, İslâm’dan önce varlık göstermiş Hürremî Hareketi’nin İslâm döneminde Abbâsîler’in hilâfetine karşı mücadele etmiş Bâbek Hürremî’ye (ö. 838) nispet edilen itikâdî bir fırkadır. Bu fırka, Mezopotamya, Azerbaycan, İran, Horasan, Maveraünnehir ve Ermenistan topraklarında mevcut Abbâsî yönetimine karşı halife Me’mun ve Mu’tasım devrinde 22 yıl boyunca isyan halinde olmuştur. Bâbekî Fırkası, İslâm döneminde ilk kez 779 yılında ortaya çıkmıştır. 816 yılında hareketin başına Bâbek’in geçmesiyle fırka Bâbekiyye ismiyle anılmıştır. Ayrıca Bâbekîler, Hürremiler, Bâbek Hürremdin, Hüremdiniyye şeklinde de geçmektedir. İslâm Mezhepleri Tarihi kaynaklarında hep isyanla anılmışlardır. Bâbekî Fırkası dönemin iktidarlarına muhalefeten ortaya çıktığı için sürekli yerilmiş ve İslâm dışı Gulât bir fırka olarak anılmıştır. İslâm tarihi kaynaklarında Bâbek gibi tarihi şahsiyetler acımasızca eleştirildiği, tahkir ve tezyif edilmesi Bâbekî Fırkası gibi muhalif fırkaların doğru anlaşılmasını zorlaştırmıştır. Ebû Müslim’in Abbâsî devletinin kurulmasındaki rolü görülmeyip öldürülmesi, başta Kürtler olmak üzere Arap unsur dışında kalan diğer topluluklar tarafından büyük bir tepkiyle karşılanmıştır. Nitekim Ebû Müslim’in torunu olduğu iddia edilen Bâbek bu sebeple Hürremiyye fırkasını bir isyan hareketi haline dönüştürmüş ve Farslar, Kürtler, Azeriler ve Ermeniler’den destek almıştır. Bâbekî Fırkası, Sünni İslâm’a karşı tepkisel bir tavırla oluşmuş, siyasî ve itikâdî bir harekettir. Ayrıca İslâm’dan önceki Zerdüştlük, Mecusilik, Mazdeizm, Maniheizm gibi inançlardan da etkilenmiştir.
