Ebû Şekûr es-Sâlimî, Semerkant şehrinin Keş bölgesinde H. V. asrın ilk yarısında doğmuş ve muhtemelen VI. asrın ilk çeyreğinde vefat etmiştir. Kendisi Hanefî-Mâtürîdî Kelam geleneğine mensup bir âlimdir. Sâlimî’nin Eş’arî’liğe eleştirisini ele alan bu çalışma giriş, üç bölüm ve sonuçtan oluşmaktadır. Giriş bölümünde araştırmanın konusu, önemi, amacı, yöntemi ve kaynakları hakkında bilgi vermektedir. Birinci bölümde; Sâlimî’nin ismi ve kökeni, doğum yeri ve tarihi, ilmi kişiliği, hocaları, öğrencileri ve eserleri hakkında bilgi verilmiştir. Ayrıca Sâlimî’nin yaşamış olduğu sosyo-kültürel durum ele alınarak dönemin şartları genel hatlarıyla ele alınmıştır. İkinci bölümde onun dinlere ve mezheplere bakışı doğrultusunda kendisine göre şirk ve küfür kavramları üzerinde durulup eserinde bahsettiği dinler hakkında değerlendirmeler yapılmıştır. Ayrıca Sâlimî’ye göre İslam mezhepleri ile bidat mezhepleri ele alınıp bidatle mücadele konusunda görüşleri açıklanmıştır. Üçüncü bölümde ise Sâlimî’ye göre Ebû’l-Hasan el-Eş’arî özelinde Eş’arîlik konusu hakkında bilgi verilmiştir. Daha sonra Sâlimî’nin zat ve sıfatlar, akıl ve varlık, Allah-insan ilişkisi ve Nübüvvet ile ilgili meseleler bağlamında Eş’arîyye’yi eleştirdiği konular hakkında görüşüne yer verilmiştir. Sonuçta ise Sâlimî’nin İslam kelamı nezdinde konumu ve Eş’arîliğe eleştirisinin muhtemel sebepleri ortaya konulmuştur
