İslam felsefesi geleneğinde Fārābī, ortaya koyduğu fikir ve teorileriyle muallim-i sānī (ikinci öğretmen) ününe sahiptir. Ancak hayatı ve eserleri hakkında kesin bilgilere sahip olunmaması ona atfedilen eserlerin otantikliği sorununu ortaya çıkarmıştır. Bu durum aidiyeti şüpheli olan eserler üzerinden Fārābī’ye atfedilen fikir ve teorilerin ona ait olup olmadığı sorununu beraberinde getirmiştir. Hüseyin Atay’ın Fārābī ve İbn Sīnā’ya Göre Yaratma eserinde Fārābī’nin yaratma anlayışını açıklarken çoğunlukla kullandığı eserlerin aidiyeti hususunda ciddi şüpheler içermesi çalışmanın otantikliği problemine işaret etmektedir. Çalışmamızda öncelikle aidiyetini koruyan el-Medinetu’l Fadıla eserinden Fārābī’nin yaratma teorisi anlatılmaktadır. Daha sonra çalışmamız sınırlarında üç şüpheli eser olan ‘Uyūn’ul Mesāil, el-Cem’ ve et-Ta’likāt üzerine yapılan değerlendirmeler ışığında bu eserlerin Fārābī’ye ait olmadığı kanısının baskın olduğu belirtilmektedir. Çalışmamızın ana konusu olarak Atay’ın tezinde kullandığı şüpheli eserler üzerinden Fārābī’nin yaratma anlayışını ortaya koyması ve aitliğini koruyan eserleri ışığında, Fārābī’nin bazı kavram ve fikirleriyle uyuşmadığı sonucuna ulaştırmaktadır.
