Çok yönlü bir İslam bilgini olan ve Endülüs İslam kültürü bağlamında kendi dönemini lâyıkıyla temsil eden İbn Hazm, dinler ve mezhepler tarihçiliği alanında öncü bir şahsiyet olarak öne çıkmaktadır. Yazdığı el-Fasl fi’l-Milel ve’l-Ehva ve’n-Nihal adlı eseriyle haklı bir üne kavuşmuştur. Bu çalışmada, Endülüs’ün siyasi, dini ve sosyo-kültürel yapısını, İbn Hazm’ın hayatını, onun siyasi, bilimsel ve mezhepsel kişiliğini, metodolojisini ve Endülüs’ün İbn Hazm üzerindeki etkilerini ele almayı amaçladık. Tezimizde“İbn Hazm’ın el-Fasl Adlı Eserinde Mürcie’ye Bakışı”başlığı altında Mürcie mezhebine yönelik görüşlerini detaylı bir şekilde analiz etmeye çalıştık. Aynı şekilde, İbn Hazm’ın Mürcie mezhebiyle ilgili değerlendirmeleri, eleştirileri ve ileri sürdüğü argümanlar üzerinde durduk. Ayrıca, İbn Hazm’ın Mürcie’yi ele alırken kullandığı metodolojiyi ve bu mezhebe ilişkin görüşlerinin İslam düşünce tarihi içindeki yerini incelemeye gayret ettik. İbn Hazm, ilk olarak Mürcie mezhebini, onların küfre düştükleri iddiasıyla eleştirmiştir. Mürcie’ye yönelik eleştirilerinin temelini, iman tanımı, amel-iman ilişkisi ve büyük günah konuları oluşturmaktadır. İbn Hazm, Mürcie’nin imanı yalnızca dil ile ikrar veya kalp ile tasdik şeklinde görmesini, amelleri imanın dışında tutmasını ve büyük günah işleyen kişinin durumunu Allah’a bırakmasını eleştirir. Ona göre, ameller imanla ayrılmaz bir bütün oluşturur. Ayrıca, İbn Hazm, iman ve İslam kavramlarının aynı anlama sahip olduğunu ve“kalp ile bağlanmak, dil ile söylemek ve uzuvlarla amel etmek”anlamını içerdiğini savunmaktadır.
