Hint coğrafyasında, İslâm çeşitli değişim ve dönüşümler geçirerek tarih sahnesindeki varlığını devam ettirmiş; farklı din söylemlerini sentezleyen pek çok yeni dini yapılanma ortaya çıkmıştır. Bu bağlamda Hint İslâm anlayışında, bazı Sünnî ve Şiî topluluklar metodik anlamda birbirleriyle yakınlaşmışlardır. Kimi Şiî topluluklar içerisinde, Sünnî gelenekle ilişkilendirilebilecek özellikler, kimi Sünnî topluluk içerisinde ise Şîa’yla ilişkilendirilebilecek nitelikler görülmeye başlanmıştır. Bu türden özelliklerin görüldüğü Müslüman topluluklardan birisi de Sünnî gelenek içerisinden çıkan Ahmedîlik’tir. Ahmedîlik içerisindeki Şiî geleneğin izleri, kurucusu Mirza Gulam Ahmed’in kurtarıcılık ve mesiyanik nübüvvet şeklindeki dinî iddialarından itibaren görülmektedir. Mirza Gulam Ahmed’den sonra da Ahmedîlerin dinî ve kurumsal anlayışlarında da yine Şiî düşüncenin izleri belirgin şekilde devam ettirilmiştir. Bu makalede de Mirza Mesrur Ahmed’in “Muharrem ve Hz. Hüseyin’in Yüce Konumu” isimli Cuma Hutbesi özelinde Ahmedîlerin erken dönemde vuku bulan hilâfet tartışmalarına dair bakış açıları ve Şiî tarihin önemli isimleri ele alınacaktır. Mirza Mesrur Ahmed’in söz konusu hutbesinin tarafımızca tercüme edilen ve dipnotlarda çeşitli ilavelerin yapıldığı bir nüshası da çalışmanın sonuna eklenecektir.
| Yazar: | Halide Rumeysa KÜÇÜKÖNER |
| Yayın: | Turkish Journal of Shiite Studies |
| Cilt: | 4 |
| Sayı: | 1 |
| Sayfa: | 7 – 32 |
| Tarih: | 2022 |
| DOI: | 10.48203/siader.1100299 |
| ISSN: | 2687-1882 |
| URL: | https://dergipark.org.tr/tr/pub/siader/issue/70703/1100299 |
