Usûliyye ile Nusayriyye, on iki imamcı İmâmiyye Şîası’nın iki ayrı koludur. Bu iki kol arasındaki ilişkinin 4./10. asrın sonlarından 14./20. asrın ikinci çeyreğine uzanan yaklaşık bin yıllık zaman diliminde neredeyse tamamen koptuğu gözlenmektedir. İlişkinin kopma noktasına varması, Nusayriyye’nin iç ve dış dinamiklere bağlı olarak dinî, kültürel ve siyasî alanlarda yaşadığı trajik gerilemeyle yakından alakalıdır. Nusayriyye, yaşadığı gerilemenin sonucu olarak diğer dinî gruplarla iletişim kurabilme yeteneğini yitirmiş ve tamamen içine kapanmıştır. 14./20. Asrın ikinci çeyreğinde dinamiklerin olumlu yönde değişmeye başlamasıyla birlikte Nusayriyye ile Usûliyye arasında yeniden iletişim kurulmuş ve yakın bir ilişkinin temelleri atılmıştır. Söz konusu ilişkinin şekillenmesinde dinî, sosyolojik ve siyasî faktörler etkili olmuştur. Bu makalede Usûliyye-Nusayriyye ilişkisinin 14./20. asırdan günümüze kadarki seyri konu edilmiş, böylelikle konunun aydınlatılmasına mütevazı bir katkı yapmak amaçlanmıştır. Makalede deskriptif yöntemin yanı sıra anlayıcı-yorumlayıcı yöntem de uygulanmıştır. Elden geldiğince konunun özneleri olan Usûliyye ve Nusayriyye âlimlerinin eserleri kullanılmakla birlikte tamamlayıcı bilgiler içeren diğer eserlere bazen müracaat bazen de işaret edilmiştir.
| Yazar: | Ahmet SONAY |
| Yayın: | İhya Uluslararası İslam Araştırmaları Dergisi |
| Cilt: | 7 |
| Sayı: | 2 |
| Sayfa: | 834 – 859 |
| Tarih: | 2021 |
| DOI: | |
| ISSN: | 2149-2344 |
| URL: | https://dergipark.org.tr/tr/pub/ihya/issue/64233/928328 |
