Berzencî aşireti XIX. asırda Osmanlı Devleti’nde önemli bir yer edinmiştir. Aşiret, Kürt kökenli ve Eş’arî mezhebi mensubu olmakla birlikte, son dönemde Kuzey Irak’ın Süleymaniye bölgesinde kanaat önderliği vasfını taşıyan, aynı zamanda mensuplarının devlet hizmetlerinde önemli vazifeler üstlendiği bir ailedir. Ayrıca Berzencîler, Sultan II. Abdülhamid’in İslam birliği politikasını benimseyen seyyid ve devlete bağlı bir aile olarak da bilinmektedir.
Ahmed Fâiz el-Berzencî, (ö. 1336/1917 veya 1337/1918) 1257/1842 yılında Süleymaniye’de doğmuştur. Nesebi Hz. Peygamber’e dayanması itibarıyla seyyid kabul edilen Ahmed Fâiz Efendi, Berzencî aşiretine mensup, Osmanlı devlet yönetiminde önemli görevler üstlenmiş, birçok eser yazmış ve çok sayıda talebe yetirtirmiş bir âlimdir. Çalışmamızda Ahmed Fâiz el-Berzencî’nin ailesi ve hayatı, silsilesi, tahsili, eserleri, akâid ve kelam ilmine dair görüşleri incelenmiş, onun Kitâb-ı Hamîdiyye Der-Akâid-i İslâmiyye adlı eserindeki görüşleri tahlil edilmiş, bazı konularda ise yine kendisinin kaleme aldığı Ebhe’l-kalâid fî Telhîsi enfesi’l-fevâid adlı eserinden istifade edilmiştir.
| Yazar: | Osman GÜNEŞ |
| Yayın Yeri: | Ankara |
| Yayıncı: | İlahiyat Yayınları |
| Tarih: | 2024 |
| Sayfa Sayısı: | 384 |
| ISBN: | 9786256254640 |
| URL: | https://www.ilahiyatyayin.com/ |
